Uit de NRC 25-7-2022:

Klik hier voor het volledige artikel

Recent onderzoek toont aan dat het Geuldal als een klimaatbuffer heeft gefunctioneerd tijdens de overstromingen van afgelopen zomer. De extreme neerslag kreeg in het natuurgebied de kans om in de bodem te zakken, waardoor slechts een klein deel van het regenwater de rivier bereikte. Volgens de onderzoekers is het belangrijk om deze bufferfunctie verder uit te bouwen, ook buiten het Geuldal. Door het hele Limburgse heuvelland natuurlijk in te richten kan nog veel meer water worden vastgehouden. De natuur is onze belangrijkste bondgenoot in de strijd tegen hoogwater.

In het artikel in Binnenlands bestuur  van 11 april 2022 wordt de Limburgse waterprogrammamanager Theo Reinders geciteerd: “ De samenwerking nu moet zich richten op de beken en stromen in het Limburgs heuvelland, zoals de Geul en de Gulp. Die beekjes werden woeste rivieren die in Valkenburg zelfs een brug wegspoelden. Hoogteverschillen en de stenen bodem zorgen voor een razendsnelle waterafvoer wat voor overlast zorgt. In de bronbeken zou je bijvoorbeeld natuurlijke treden kunnen maken, zodat het water langzamer stroomt en de piek er uit haalt.”

Hier spreekt deze watermanager zich toch wel iets te onnadenkend uit in de oplossingen uit het verleden.  Het afdammen van de beken om de afvoer te vertragen was in de jaren na WO II de manier om het water vast te houden t.b.v. de landbouw  en het begin van de “normalisatie’ van de Nederlandse laaglandbeken.

Natuurlijk is bovenstrooms maatregelen nemen de enige oplossing. Maar je kunt in deze tijd toch niet serieus suggereren dat je de beken kunt veranderen in een serie vijvers (door middel van bodemdrempels die ‘natuurlijke’ treden zouden kunnen simuleren .en daarmee de natuurlijke stroming eruit halen. Natuurlijke beken moeten sowieso van de KRW natuurlijk blijven (onveranderd). Bovendien gaat dat helemaal niet helpen om meer water te bergen want wanneer de beken wel wilt laten stromen (er van uitgaande dat Reinders dat ook nog wel wil) dan is de berging feitelijk altijd vol en wordt de afvoer niet vertraagd.  De echte oplossing kan alleen maar worden gevonden in het infiltreren van het water in de bodem of het tijdelijk vasthouden in kleinschalige buffers, zoals dat in Zuid-Limburg al jaren wordt gedaan. .

Niet de beek moet zich aanpassen maar de mens en zijn infrastructurele honger. Ga verder bovenop de helling wonen en niet in het stroomdal. Noodoverstromingsgebieden zijn altijd beter dan ingrepen in de waterloop zelf. Bovendien moet in natuurlijke beken de werking van de stroming op de (vrije) meandering in stand blijven, dat is nu juist een van de opdrachten voor het waterschap vanuit de Kaderrichtlijn Water.
Het is onbegrijpelijk dat een programmaleider voor watersystemen van het waterschap dit soort kortzichtige opmerkingen kan maken, dat is nu precies niet de oplossing voor het probleem.  Dammen in beken en dammen in beekdalen zijn echt geen realistische oplossing. En ook tunnels  onder de infrastructuur verplaatsen slechts het probleem.

Klimaatverandering voorkomen en terugdraaien, daar gaat het om. Zorg ervoor dat die frequentere en intensievere (cluster)buien stoppen. En leer omgaan met de gevolgen zolang het nog niet teruggedraaid is. En ja, een bui met een frequentie van 1 op 1.000 of zoiets, daar hoef je het land echt niet op in te richten. Dan is het voldoende om mitigerende systemen te hebben bedacht om dodelijke slachtoffers  te voorkomen. Schade aan eigendommen bij zo’n gebeurtenis kan zeer wel acceptabel zijn gezien de lage frequentie en de onmogelijk grote sommen geld die nodig zouden zijn om dergelijke schades te voorkomen.  Het is best te begrijpen dat er een emotionele roep is om wat extra te doen na zo’n overlast gebeurtenis als in juli 2012 (flitsvloed Slenaken) en juli 2021  (Geul, Ahr, etc) , het meest realistische scenario is gewoon te accepteren dat er af en toe schade is. De kosten daarvan vergoeden weegt op tegen de vermeden investeringen. De oplossing daarvoor is het aanleggen van een schadefonds, of wanneer je niet wilt sparen, de toezegging dat je het in voorkomende gevallen gewoon oplost.
Nogmaals: schiet niet in desastreuze schijnoplossingen als afdammen van beekdalen. Haal de komende jaren de kwetsbare infrastructuren en  functies weg uit de overstromingsgebieden. Een bibliotheek hoort niet in de kelder, een ziekenhuis ook niet, zeker niet in een potentieel overstromende laagte.
Stel daarvoor strikter beleid op.

Column Patrick Jansen in Trouw dd 4 mei 2022

Goed nieuws voor de wilde flora en fauna. De waterschappen willen de biodiversiteit in Nederland versterken. De Unie van Waterschappen is partner geworden van het Deltaplan Biodiversiteitsherstel, en het ene na het andere waterschap komt met plannen waarin naast droge voeten, schoon water en veiligheid ook biodiversiteit een doel is.

Het slechte nieuws is dat er in de praktijk nog weinig verandering te zien is. In de inrichting en het beheer van de meeste dijken en watergangen speelt natuur hooguit een bijrol.

Kijk maar rond. Overal liggen systemen van soms wel twee meter diep die de bodem draineren. Het overgrote deel van het gevallen regenwater is daardoor al binnen een week afgewaterd. Terwijl overduidelijk is dat dit leidt tot watertekorten, zoals ook nu.

Ook worden sloten vaak nog twee keer per jaar – in de zomer en in het najaar – volledig kaal gemaaid en leeggeschraapt om water zo snel mogelijk te kunnen afvoeren. Dat is funest voor de rijke slootflora en -fauna. Terwijl het voor de waterafvoer meestal volstaat om bijvoorbeeld maar één kant tegelijk te schonen, zodat wilde planten en dieren leefruimte overhouden.

Sommige waterschappen staan nog altijd toe dat bij droogte grondwater en oppervlaktewater mogen worden gebruikt om het land te beregenen. Terwijl dit tot gevolg heeft dat natuurgebieden nog verder uitdrogen, waardoor wilde planten en dieren verdwijnen.

Nog steeds worden veel dijken jaarlijks meermaals compleet kaal gemaaid, ten koste van de rijke flora en fauna van dijken. Honderden kilometers dijk worden beheerd als productiegrasland, soms zelfs met inzet van mest en bestrijdingsmiddelen die alle kruiden doden. Terwijl wetenschappelijk onderzoek uitwijst dat dijken met een kruidenrijke vegetatie juist sterker zijn.

Soms worden onderhoudspaden langs watergangen nog verpacht, verkocht of zelfs weggegeven aan boeren om te gebruiken voor productie. Terwijl deze stroken juist nuttig zijn om meststoffen en pesticiden bij het water weg te houden, en om te gebruiken voor groenstroken en natuurvriendelijke oevers.

Deze natuuronvriendelijke praktijken reflecteren een sterke nadruk op het belang van agrariërs. Die vragen om snelle afvoer van overtollig water in de winter, ruime toegang tot water bij droogte, zo veel mogelijk land om mee te produceren, en zo min mogelijk wilde planten die zich uitzaaien.

Die nadruk is een rechtstreeks gevolg van de zogenaamde geborgde zetels: wat de uitslag van de waterschapsverkiezingen ook is, er zijn altijd drie zetels gereserveerd voor de landbouwsector. Ook de andere zetels worden vaak bezet door mensen die voor de landbouwsector lobbyen, ontdekte De Groene Amsterdammer. Daartegenover staat één zetel die is gereserveerd voor natuurbeheerders.

Dat die geborgde landbouwzetels invloedrijk zijn is goed te merken aan het felle verzet van de agrarische wereld tegen een wetsvoorstel om ze af te schaffen, dat de Tweede Kamer volgende week behandelt. Dat voorstel volgt het adviesrapport Geborgd gewogen, dat concludeerde dat de vraagstukken waarover waterschappen tegenwoordig beslissen vragen om ‘een bredere afweging van alle belangen’.

Ik hoop dat de wetswijziging slaagt. Want zonder geborgde zetels wordt het voor waterschappen makkelijker om de biodiversiteitsbeloften waar te maken, met de snelheid die noodzakelijk is.

Interview met Gerard IJff, wethouder in Meerssen o.a. voor waterbeheer, voorheen lid van het Dagelijks Bestuur van Waterschap Limburg

1. Wat zijn de belangrijkste maatregelen die tot nu toe al genomen zijn in Meerssen om herhaling van de overstroming zoals afgelopen juli te voorkomen?
Dat zijn er te veel om op te noemen. We hebben zelf als gemeente met het Waterschap het programma Water in Balans verder geïntensiveerd. Dat heeft geleid tot het realiseren van een buffer nabij de Pletsmolen in Meerssen, tot het verlenen van medewerking aan een extra buffer bij de Visweg, over het wegwerken van achterstallig onderhoud aan de kwelsloten en duikers in het gebied Bunde-Brommelen-Westbroek. Daarnaast het doorrekenen van het gehele rioolstelsel van Bunde omdat uit die kern te veel onverklaarbare klachten van wateroverlast kwamen. Tot slot zijn we concreet aan de slag gegaan met de Cascade bij de Prins Bernardlaan in Bunde en met het Leukdervoetpad en de realisatie van de daar noodzakelijke buffers.

2. Is de gemeente daarbij tevreden over de samenwerking met Waterschap, Provincie en Rijkswaterstaat? Indien nee: wat schort er tot nu toe aan?
We hebben elke twee weken en overleg met RWS en het waterschap. Dit informele ambtelijk-bestuurlijke overleg leidt er toe dat de informatie uitwisseling intens is en concrete stappen gezet worden. Zo hebben we in kaart gebracht welke Waterstaat werken er in het gebied Bunde-Westbroek liggen en van wie ze zijn. Dat is nu afgerond en is te vinden op onze website. Nu gaan we bezien hoe het onderhoud geregeld is en welke zaken nog ontbreken. Het feit dat dit een hele klus was zegt al genoeg.
Ik ben dus zonder meer tevreden over de samenwerking al wordt soms mijn geduld wel op de proef gesteld. Soms verwacht ik dat zaken sneller opgepakt worden, maar ja we hebben het allemaal druk en alles moet liefst morgen klaar zijn. Geduld is niet mijn sterkste eigenschap.

3. Schets svp – op hoofdlijnen – de aanpak die in de steigers staat voor Meerssen om te voorkomen dat er weer zo’n overlast en schade ontstaat als afgelopen zomer.
Een watersnood situatie zoals we vorig jaar in juni en juli hebben meegemaakt is van ongekende omvang en intensiteit. Berekend is dat vanuit het huidige klimaat die situatie zich 1 keer in de 1000 jaar zal voor doen. Daar kun je je en wil je je dus niet tegen wapenen. Dat zou ook onbetaalbaar zijn als het technisch al mogelijk zou zijn. Door de klimaatverandering zullen we er echter rekening mee moeten houden dat die situatie zich vaker gaat voordoen. Dat kan dus ook morgen al het geval zijn. Daar moeten we op voorbereid zijn met maatregelen rond het water beheer, maar ook via afspraken rond zelfredzaamheid in buurten en kernen.
De laatste hand wordt gelegd aan een rapport van Deltaris wat aan moet geven op welke wijze we de woonomgeving in onder andere de gemeente Meerssen het beste kunnen beschermen. Zodra dat rapport er ligt gaan we bezien hoe we de aanbevelingen kunnen realiseren. Het zal echter wel een aanpak vergen die vele jaren zal duren. In de tussentijd moeten we komen tot een aanpak die zo veel schade en stress kan voorkomen of verminderen. Ik heb bij een vorige vraag al een aantal voorbeelden genoemd. Bedenk ook dat het Waterschap en de gemeente al veel maatregelen gerealiseerd hadden. Zonder die extra buffers bijvoorbeeld bij onder andere de Visweg maar ook in het gehele stroomgebied van de Geul was het drama nog veel groter geweest. Overigens moeten we wel bedenken dat de realisatie van de maatregelen vele jaren, mogelijk tientallen jaren, zal vragen voordat we helemaal op de toekomst zijn voorbereid. Het is dus een weg van lange adem.

4. Wat is er nodig om te zorgen dat de voorgenomen aanpak voldoende voortvarene in uitvoering wordt genomen?
De drie overheden zullen slagkracht moeten tonen. Polderen is leuk voor draagvlak maar er moeten ook knopen doorgehakt worden. ik denk dat we alle zeilen bij moeten zetten om het rijk en de provincie nu en in de toekomst goed bij de les te houden, om zo het vertrouwen van onze inwoners te kunnen behouden met zichtbare maatregelen.

5. Wat vind je van het – nog te starten – project van de samenwerkende natuurorganisaties (onder leiding van het Wereld Natuurfonds) genaamd “Natuur als bondgenoot” (gericht op het structureel aanpakken van overstroming door meer natuur- en landschapselementen op de hellingen aan te leggen)?
Ik denk dat dergelijke projecten absoluut noodzakelijk zijn. Dat geldt overigens niet alleen vanuit het waterbeheer maar ook als het gaat over landschapsbeheer en de toekomstige rol van de agrarische sector. Bij die transformatie zijn onze agrariërs naast de natuurbeheerders onze natuurlijke bondgenoten.
Ik denk overigens ook dat we nu alle aandacht richten op de wateroverlast en het reguleren van hoge waterafvoer. Ik denk dat we de waterkwaliteit ook niet uit het oog mogen verliezen, zeker ook nu we steeds langere periodes van grote droogten kunnen verwachten. Die andere zijde van de medaille mag niet onder sneeuwen. Denk dan aan een beekdalbrede aanpak, het meanderen van de beken, voorkomen van lozingen van vuil water op het oppervlakte water, en ga zo maar door.

6. Wat kun je vertellen over het overleg en contact met Wallonië gericht op meer samenwerking bij preventie van wateroverlast in het Geuldal?
Dat is absoluut noodzakelijk maar ook heel lastig en stroperig. Dat komt onder andere doordat de organisatie in Wallonië geheel anders georganiseerd is dan in Nederland. Je mist een logische gesprekspartner als het gaat over water beheer. Daarnaast bestaan er natuurlijk ook wel een taal barrière en zijn er cultuur verschillen. De sense of urgency is echter in Duitsland en België zeker sterk aanwezig als je ziet wat de kracht van het water bij onze buren teweeg heeft gebracht met de vele slachtoffers die te betreuren zijn. Misschien moeten we hen wat dat betreft ook meer de helpende hand bieden in plaats van te stellen dat zij onze problemen moeten zien te voorkomen. Overigens waren we ook al via Water in Balans internationaal bezig. Nieuw is het onderwerp dus niet.

OPINIE-ARTIKEL VAN HARRY TOLKAMP

Inleiding

In juli 2021 was er een onverwacht hoog water op o.a. de Maas, de Roer en de Geul. Er ontstond veel schade door de overstroming met name in het Geuldal omdat het water niet weg kon en de buffers in het gebied vol waren.

Het was een gebeurtenis waar het waterschap niet op voorbereid was, ondanks de vele maatregelen die de afgelopen jaren al waren getroffen in het stroomgebied.   Een sterk signaal naar de overheden in Zuid-Limburg om meer buffercapaciteit te creëren in het hele stroomgebied, met name ook via overleg en samenwerking met de buren in Vlaanderen en Wallonië.

De waarschuwing: een flitsvloed in 2012

De overstromingen afgelopen jaar in juli zijn voorafgegaan door een beperktere overstroming in 2012 in het Gulpdal;met name in Slenaken was er schade aan de bebouwing.

In het Gulpdal was al eerder een extra buffer gemaakt (in Wallonië) binnen het project Aquadra en reeds in 2011 werden toezeggingen verkregen uit Wallonië dat er meer buffers mogelijk zouden zijn op de Gulp. Daar is echter niet op ingespeeld door het Waterschap.  Te lastig?

Het WL koos – in 2013 – voor het aanleggen van een metershoge dam in de Gulp als methode om overlast in Slenaken en verder benedenstrooms te voorkomen.  Daar kwam veel protest op en uiteindelijk heeft het WL – terecht – bakzeil gehaald. Het was een juiste beslissing van de hoogste bestuurders van Waterschap, Provincie en Gemeente om het emotionele besluit na de flitsvloed in de Gulp in juli 2012 terug te draaien.

Wateroverlast bestrijd je niet met emotie, maar met analyse en nadenken, modelleren en zorgvuldigheid. Niet met haastige, politiek gemotiveerde beslissingen en niet met paniekreacties bedoeld om herhaling te voorkomen. De kans op herhaling is net zo groot als de kans op het gebeuren. Die verandert niet door zo’n beslissing, die verandert door veranderend klimaat.  Wanneer er direct was ingezet op een internationale aanpak van dit stroomgebiedje was er in de periode tot 2021 veel meer bereikt.

2021: Gemiste kansen voor toename van natuurlijke meandering van de Geul

Na juli 2021 zakte het water snel, maar natuurlijk waren er door het hoogwater ook bomen gesneuveld en meegedreven met de Geul. Na het zakken van het waterpeil lagen die dus op plekken waar ze (potentieel) een obstakel zouden kunnen vormen voor een volgend hoogwater. Het hoort bij het natuurlijke meanderproces, dat op dit soort blokkades reageert; de dynamiek van een meanderende beek is er juist van afhankelijk. Het is een uitgangspunt in het beheer van de Geul dat omgevallen bomen blijven liggen in de beek, tenzij de essentiële infrastructuur erdoor wordt bedreigd.

Wie schetst onze verbazing: binnen de kortste keren werden de omgevallen bomen preventief verwijderd uit de Geul. Weer een emotionele beslissing, reagerend op de wateroverlast en de schade die door de overstromingen in juli 2021 werden ondervonden. Die overlast en schade worden – bij een volgende gebeurtenis – echter zeker niet worden verminderd door nu als reactie de bomen te verwijderen. Daar moet beter over nagedacht worden, meer in lijn met de herhalingsfrequentie van de gebeurtenissen en in lijn met het eigen beleid van het waterschap.

Water Natuurlijk pleit voor evenwichtig en rationeel waterbeheer. Dat houdt onder meer in: het uitvoeren van de eigen beleidsrichtlijnen gericht op duurzaam beheer van de bijzondere beken en hun unieke levensgemeenschappen.

OPINIE-ARTIKEL VAN HARRY TOLKAMP

1. De herinrichting in 2009

In 2009 werd de benedenloop van Vlootbeek in het Linnerveld  meanderend aangelegd door de uiterwaard, waarbij het landelijk aanzien van dit traject er sterk op vooruit ging. Helaas heeft het Linnerveld een grotendeels zandige en kleiige bodem, waardoor de substraatvariatie nogal beperkt is. De beekbodem bestaat grotendeels uit schuivend zand en modder, waarbij iets grover substraat beperkt is tot de stenen die onder de bruggen in de bedding zijn gelegd op uitspoeling te voorkomen.

Bij de herinrichting en het verplaatsen van de uitmonding in de Maas is de oorspronkelijke bedding opgegraven of opgevuld, een bedding die door de sorterende werking van de stroming in tientallen tot honderden jaren was gevormd.

Een dergelijke wat hardere bedding met stenen, kiezels en grind afgewisseld met zand en waterplanten is het gewenste substraat in de benedenloop van een beek als de Vlootbeek.

In dit project, onderdeel van de verbetering van de beekmondingen in de Maas, is hier helaas geen of onvoldoende aandacht aan besteed. Met als gevolg dat de diversiteit binnen de macrofauna in deze nieuwe benedenloop hieronder heeft geleden in vergelijking met de oude, inmiddels gedempte benedenloop.

Wat met name opvalt aan het substraat in de benedenloop van de Vlootbeek is het ontbreken van grindig materiaal. Maar vooral ook het ontbreken van hout. Er liggen geen bladeren, geen takjes , laat staan takken en bomen in de bedding en dat vormt in alle beken de basis van de voedselketen en de basis van de biodiversiteit.

2. De gevolgen voor de kleine waterfauna

Werden tot 2009 14 soorten kokerjuffers, kenmerkend voor stromend water aangetroffen, na 2010 vinden we nog slechts 8 soorten kokerjuffers waaronder twee nieuwe soorten en slechts 6 van de eerdere 14.

Wat de eendagsvliegen betreft werden er tot 2009 zes soorten gevonden bij Linne, na 2010 missen we één soort en treffen we 3 nieuwe soorten aan, in totaal werden 8 soorten aangetroffen. Allemaal soorten die we ook verder stroomopwaarts aantreffen omdat hier de substraatdiversiteit nog wel intact is en herkolonisatie van de benedenloop mogelijk was. Dat kan alleen succesvol verlopen wanneer de juiste dynamiek en het juiste substraat in dit benedenstroomse traject van de beek aanwezig is.

3. Conclusies

Herinrichting betekent meer dan bochtige stukken graven als nabootsing van natuurlijke meanders, je moet ook de bijbehorende substraat-bestanddelen leveren; substraat dat decennia nodig heeft om op de juiste plek terecht te komen. Wil je met herinrichting de biodiversiteit ook bevorderen of tenminste in stand houden, dan moet je de materialen wel leveren en met name wat het stenige substraat betreft meer inbrengen dan stortsteen ter bescherming van de brugverankeringen, hoewel de stromend water eendagsvliegen dat wel weten te vinden.

Het wordt tijd dat in dit geval de betrokken beheerders, Waterschap Limburg, Rijkswaterstaat Directie Zuid en Stichting Limburgs Landschap het herinrichtingsproject goed afronden door het in de benedenloop thuishorende gevarieerde substraat terug te brengen. Dat kan door de oevers en de bedding te voorzien van een laag toutvenant (ofwel:….; dat is er voldoende in dit gebied) in een aantal buitenbochten en binnenbochten zodat het water door zijn kracht de materialen kan sorteren. Door deze herstellende geogenese vindt het herstel van de beekbedding versneld plaats.

En door het inbrengen van houtige materialen in de vorm van dode bomen die zelf als substraat gaan functioneren, maar ook bladophopingen mogelijk maken. Dat zijn de plekken waar de macrofauna zich thuis voelt.   Ik ben ervan overtuigd dat de biodiversiteit en met name het aantal soorten kokerjuffers hieropvolgend sterk zal toenemen. Ook diverse vissoorten zullen hiervan profiteren.

ARTIKEL UIT ‘BINNENLANDS BESTUUR’ 22-07 28-29 (download hier de pdf-versie)

Passie voor Water? Interesse in bestuur? Dan zoeken wij jou!
Water Natuurlijk is de grootste – en groenste – waterschapspartij van Nederland! Maar in Limburg zijn we, met 3 van de 30 zetels in het bestuur van Waterschap Limburg, nu nog relatief klein.
Daar willen we bij de verkiezingen van maart 2023 verandering in brengen!

Water Natuurlijk Limburg
Water Natuurlijk zet zich ook in Limburg in voor schoon, veilig, gezond en betaalbaar water én voor natuur, landschap en recreatie. Water Natuurlijk is een onafhankelijke vereniging, opgericht door de provinciale natuur- en milieuorganisaties, Natuurmonumenten en Sportvisserij Nederland. Er zijn veel groene, recreatie- en milieuorganisaties die ons steunen. Ook GroenLinks, D66 en PvdA, die zelf niet meedoen aan de waterschapsverkiezingen, adviseren hun kiezers om op Water Natuurlijk Limburg te stemmen.

Water Natuurlijk Limburg zoekt kandidaten voor de verkiezingen van Waterschap Limburg in maart 2023 – iedereen is welkom – met jongeren zijn we extra blij!

Van kandidaten wordt het volgende gevraagd:

• • affiniteit met water en waterbeheer, natuur, milieu en landschap
  • kennis van waterschapszaken, of de bereidheid zich deze kennis eigen te maken
  • onderschrijven van het programma van Water Natuurlijk Limburg
  • hebben van voldoende tijd en in beginsel voor vier jaar beschikbaar (dit geldt met name voor verkiesbare kandidaten – tijdsinvestering Algemeen Bestuur ca. 6-8 uur per maand)

Cursus ‘Actief voor het Waterschap’
In aanloop naar de verkiezingen in 2023 biedt Waterschap Limburg de cursus ‘Actief voor het Waterschap’ aan. Deze gratis cursus is bedoeld voor iedereen die interesse heeft om betrokken te zijn bij het waterschap en zich misschien wel kandidaat wil stellen bij de komende verkiezingen. Het betreft een cursus van 4 avonden (25 mei, 8, 22 en 29 juni) en het bijwonen van de AB-vergadering op 6 juli 2022. Voor de cursus en/of voorlichtingsavond kunt u zich aanmelden via het aanmeldformulier op de site van het Waterschap Limburg.

Kandidaat voor het Waterschap – iets voor jou?!
Je kunt je tot 1 augustus 2022 kandidaat stellen. Je kunt aangeven of je voor een verkiesbare plek (bij de eerste 15) of voor een “steun”plek wil gaan.

Op de site van Water Natuurlijk Limburg  vind je alle benodigde informatie en documenten:  https://www.waternatuurlijk.nl/limburg/verkiezingen-2023

Hiervoor zijn de volgende documenten beschikbaar:

• • Water Natuurlijk profiel van de kandidaat
  • Water Natuurlijk bereidheidsverklaring en
  • Water Natuurlijk kandidaatstellingsformulier.

Hoe kun je je kandidaat stellen?

• • 1. Vul het kandidaatsstellingsformulier in.
    2. Schrijf, indien je voor een verkiesbare plek gaat, een korte (max. 1 A4) motivatie.
    3. Wordt (voor €25 per jaar) lid van Water Natuurlijk (mocht je dat nog niet zijn).
    4. Lees de bereidheidsverklaring door en onderteken die.
    5. Mail het kandidaatsstellingsformulier, de motivatie, en de bereidheidsverklaring naar Water Natuurlijk Limburg, t.a.v. de secretaris Lex Westland: secretariswnlimburg@ziggo.nl